بسیاری از راهکارهای غیر جراحی برای مراقبت از زخم وجود دارد. زیر یک گروه استراتژی مقرون به صرفه است که می تواند به راحتی با استفاده از زبان ساده به بیماران و خانواده های آنها آموزش داده شود. در این مقاله از کلمات پیچیده پزشکی اجتناب می شود ، بنابراین بیماران ، دانشجویان پزشکی و پزشکان در سراسر جهان می توانند روش های توصیف شده را بخوانند و استفاده کنند. ده ها سال است که جراحان پلاستیک با موفقیت زیادی از این راهکارهای ساده استفاده می کنند. این روش به مردم این امکان را می دهد تا با کمترین هزینه های مالی و زیست محیطی با مواد ساده به دنبال زخم های خودشان در خانه باشند.
دو نوع زخم اساسی وجود دارد: ما با مراقبت از زخم های باز خام شروع خواهیم کرد.
چگونه از زخم های پوست باز خام مراقبت کنیم؟
اگر خونرسانی کافی به ناحیه وجود داشته باشد و اجازه ندهد که بافتهای خام خشک و از بین بروند ، تمام زخمهای خام بهبود می یابند. زخمهای خام باز حتی با وجود چربی ، استخوان ، تاندون ، عضله یا مفصل با مراقبت مناسب بهبود می یابند. قرمز خام است صورتی شفا یافته است. اگر زخم قرمز باشد ، مانع ضد آب بودن پوست را از دست داده است و این یک زخم باز یا خام است که مایعات را ترشح می کند زیرا بدن ما 80٪ آب است. مهمترین قسمت مراقبت از زخمهای خام ، تمیز و چرب نگه داشتن آنهاست تا بافتها خشک نشده و از بین نروند. زخم های سراسر بدن از این طریق قابل درمان هستند. در زیر ، 4 نمونه مورد معمول را نشان می دهیم که در آن از این روش در زخم های پیچیده پا ، دست ، نوک انگشتان ، استفاده می شود.و صورت با استخوان ، غضروف ، مفاصل و تاندون های در معرض.
اجازه ندهید بافت های خام در معرض هوا خشک و بمیرند. زخم های خام را تمیز و چرب نگه دارید.
چگونه زخم های خام را تمیز کنیم؟
زخم های خام تازه دوست دارند روزانه با آب تمیز بشویند. آب شیر برای نوشیدن در آمریکای شمالی تقریباً عقیم است. اگر آب دوش است "کثیف،" ما می توانیم زخم خام با آب آشامیدنی بطری شده پس از اجازه دادن به "کثیف" آب دوش تمیز کردن بقیه بدن شستشو. نیازی به مالیدن صابون به داخل زخم نیست ، اما مقدار کمی صابون یا شامپو وارد زخم نمی شود و ضرر ندارد و می توان آن را در انتهای دوش آبکشی کرد. اگر غسل کنیم ، می توانیم در انتهای حمام زخم را با آب تمیز بشوییم. آسیب رساندن به مایعات غیرآبی مانند الکل یا پراکسید هیدروژن رقیق نشده می تواند باعث از بین رفتن بافت شود و نباید برای شستن زخم باز استفاده شود.
چگونه درد یک زخم را کنترل کنیم؟
ما برای هر یک از بیماران خود توضیح می دهیم که 2 میلیارد سال برای تکامل درد صرف نکردیم زیرا برای ما مضر است. این تنها راه طبیعت است که به ما می گوید: "سلام ، آیا آن را ترک می کنی؟ من سعی می کنم در اینجا بهبود پیدا کنم و شما آن را بهم ریخته اید! "
با هر آسیب یا جراحی 2 نوع درد وجود دارد:
- "نیش برش" که برای 1-3 روز اول ادامه دارد. قسمت آسیب دیده باید در صورت امکان بالاتر از سطح قلب قرار گیرد (برای کمک به کاهش تورم) و بی حرکت شود تا درد را به حداقل برساند و زمینه را برای بهبود بهینه فراهم کند. بیمار می تواند برای آن زمان از مسکن های ساده غیر دارویی برای نیش زخم استفاده کند و تا حد امکان از استفاده قسمت آسیب دیده خودداری کند. در روزهای 2 یا 3 بعد از زخم شدن ، نیش برش معمولاً از بین می رود و بیمار دچار درد نوع دوم می شود.
- درد این: "دکتر عزیزم ، اکنون فقط وقتی دست زخم را پایین می آورم یا می خواهم از آن استفاده کنم درد می کند!": در این مرحله است که بیماران باید از مصرف تمام داروهای ضد درد جلوگیری کنند و به بدن آنها گوش دهند. بیمار باید مصرف داروی ضد درد را متوقف کند ، بنابراین می داند چه چیزی آسیب می رساند و بنابراین از انجام آن اجتناب می کند. به بیماران باید آموزش داده شود كارهایی كه باعث درد در زخم می شود انجام ندهند زیرا این فعالیتها می توانند روند بهبودی را كند كنند. این "بهبودی با هدایت درد" است. عقل سلیم یا غریزه نیز گفته می شود.
همچنین بیماران باید در اسرع وقت مصرف داروی ضد التهاب را متوقف کنند. ما زخم ها را با التهاب بهبود می دهیم. التهاب چیز خوبی است. این رگهای خونی بسته را برای افزایش گردش خون برای تسریع بهبود زخم باز می کند. همچنین باید به بیماران توصیه شود سیگار کشیدن را متوقف کنند ، که خون رسانی زخم را تا حد زیادی کاهش می دهد و بنابراین بهبود را کند می کند.اگر بیمار به دیابت مبتلا باشد ، مهم است که قند خون تحت کنترل باشد زیرا در غیر این صورت این امر منجر به احتمال بیشتری برای عفونت و تاخیر در بهبود می شود.
عوارض زخم هایی که نیاز به توجه متخصص زخم پزشکی دارند
بزرگترین مشکل زخم ها این است که می توانند آلوده شوند زیرا سد پوستی در برابر باکتری از بین رفته است. در صورت وجود بافت مرده در زخم ، این حتی بیشتر می شود. زخم هایی که کاملاً صورتی یا قرمز هستند و بوی بدی ندارند ، معمولاً با بافت زنده ای پر می شوند که احتمال آلودگی آنها کمتر است ، به خصوص اگر تمیز و چرب نگه داشته شوند تا بافت های خام خشک نشده و از بین نروند. بافت مرده می تواند خاکستری یا سیاه ، بوی بد یا چرک تخلیه کننده باشد که همه نشانه های عفونت است. بافت مرده بهتر است توسط پزشک برداشته شود تا باکتری غذای کمتری بخورد.
عفونت اغلب با التهاب اشتباه گرفته می شود. التهاب در اطراف زخم خوب است. این قرمزی در لبه زخم است که معمولاً از انگشت شست شما گسترده نیست. نشانه عفونت نیست. این روش بدن برای رساندن خون بیشتر به پوست اطراف لبه های زخم است تا سلول های ترمیمی بیشتری را برای مقابله با عفونت ایجاد کرده و به بسته شدن زخم کمک کند. قرمزی که از عرض انگشت شست گسترش می یابد (قانون انگشت شست) ممکن است نشانه ای از عفونت باشد. تب و افزایش درد در اطراف زخم نیز می تواند نشانه هایی از عفونت باشد که نیاز به توجه پزشک زخم دارد.
زخم های خاص
بیماری عروقی محیطی در افراد سیگاری
سیگار کشیدن عروق را با گذشت سال کوچکتر و کوچکتر می کند و در نهایت خون رسانی به پا و پاها را قطع می کند. در واقع ، 1 سیگار 42٪ جریان خون محیطی را کاهش می دهد ، بنابراین حتی 1 سیگار می تواند بر بهبود زخم اثرات منفی بگذارد. اگر زخم پا خون کافی نداشته باشد که در بیماری عروق محیطی در افراد سیگاری رخ می دهد ، بهبود نمی یابد. بیمار باید درک کند که اگر سیگار را ترک نکند ، ممکن است در نهایت با قطع انگشت یا اندام مواجه شود.
زخم پای دیابتی
یکی از بزرگترین مشکلات زخم های پای دیابتی ، بی حسی است. این بیماران باید آموزش ببینند تا بفهمند که آنها توانایی دانستن زمان آسیب دیدن انگشتان پا یا پا را از دست داده اند. اگر آنها خواننده هستند ، ما به آنها پیشنهاد می کنیم که کتاب هدیه درد توسط برند و یانسی را بخوانند . آنها باید از چشمان خود برای دیدن زخم هایی که نمی توانند احساس کنند استفاده کنند و تظاهر می کنند که صدمه دیده اند. اگر می توانستند زخم را روی پای خود احساس کنند ، درد مانع از راه رفتن روی آن یا رقصیدن می شود. آنها باید رفتار خود را اصلاح کنند تا بهبود یابد. به عنوان مثال ، آنها نباید برای کاهش وزن مسافت های طولانی را طی کنند. در عوض آنها باید کمتر غذا بخورند. تمام کفش های آنها باید مانند دمپایی یا جوراب ضخیم نرم باشد.
زخم های نارسایی وریدی
پاهایی که بسیاری از وریدهای گشاد شده بنفش یا رنگ آمیزی نارنجی پوست دارند ، دارای رگهای ناتوان (نارسایی وریدی) هستند. مهمترین قسمت در مدیریت این زخم ها ، به غیر از تمیز و چرب نگه داشتن آنها ، بهبود جریان خون با بسته بندی فشاری خارجی مانند جوراب یا پارچه الاستیک پوشیده شده در هر زمان پایین آمدن پاها است. فشرده سازی با بازگشت خون به قلب با وجود رگهای بی کفایت ، به بهبود جریان خون کمک می کند. فشرده سازی الاستیک باید احساس راحتی و راحتی داشته باشد. اگر صدمه ببینند ، خیلی محکم هستند و آسیب بیشتری می رسانند. بهبود با راهنمایی درد در اینجا و هرجای دیگر اعمال می شود.
زخم های سرطانی
برخی از زخم ها وجود دارد زیرا یک سرطان زمینه ای وجود دارد. زخم های مشکوکی که بدون هیچ دلیلی به آرامی بزرگتر می شوند ، برای رد این موضوع نیاز به نمونه برداری دارند.
بیمارانی که استروئید دارند
بعضی اوقات بیمار به دلایل دیگری از داروهای استروئیدی استفاده می کند. اگرچه این ممکن است یک راه حل خوب برای آن مسئله خاص باشد ، اما متاسفانه برای بهبود زخم خوب نیست و می تواند منجر به تاخیر در بسته شدن زخم و افزایش میزان عفونت شود. علاوه بر اصولی که قبلاً بیان شد و باعث بازرسی روزانه از زخم و رهنمودهایی برای تمیز نگه داشتن زخم ها می شود ، مصرف ویتامین A ضد ویتامین A (یا 25000 واحد بین المللی به مدت 3 روز یا 10 هزار واحد بین المللی به مدت 7 تا 10 روز) مفید است. کمک.
چگونه می توان از زخم های خشک و بسته که در آن لبه های پوست همه لبه ها را لمس می کنند و با بخیه ها ، منگنه ها یا چسب نگهداری می شوند مراقبت کرد؟
چند روز زخم ها را آرام بگذارید
از قسمت بدن بیش از حد استفاده نکنید و آن را بالا نگه دارید تا گرانش جریان خون را کاهش ندهد ، به خصوص با زخم های بازو ، دست ، پا و پا. در ساعات پس از دوختن زخم ، حرکت زیاد ممکن است باعث ایجاد خونریزی در داخل زخم شود. این یک لخته خون داخلی ایجاد می کند که ممکن است بهبودی را کند کند یا منبع غذایی برای میکروب ها باشد که ممکن است منجر به عفونت شود. هرچه سریعتر داروی درد را پیاده کنید و بدن خود را گوش دهید. "اگر صدمه دیده است ، آن را انجام ندهید."
دوش و بانداژ روزانه
اگر این بریدگی (پارگی) فقط پوست را درگیر کند ، زخمهای بخیه زده شده یا بخیه زده شده دوست دارند که روزانه زیر دوش به آرامی آبیاری شوند ، همانطور که در مقاله "چگونه زخم های خام را تمیز کنیم؟" بخش. . پس از دوش گرفتن ، زخم را با یک بانداژ خشک تمیز و پوشیده نگه دارید ، همانطور که در مقاله "چه نوع باند برای زخم نیاز داریم؟" بخش.
مواردی وجود دارد که باید باند روی یک برش تازه باقی بماند و توسط بیمار برداشته نشود. پزشکی که بانداژ را زده در این مورد به بیمار آموزش می دهد. به عنوان مثال ، اگر پزشک بریدگی تاندون یا شکستگی استخوان زیر پوست را ترمیم کند ، ممکن است از بیمار بخواهد فوراً قسمت بدن را حرکت ندهد. وی ممکن است از گچ یا آتل زیر باند استفاده کند تا از حرکت زخم جلوگیری کند. بدون دستورالعمل پزشک ، گچ یا آتل را جدا نکنید.
در زخم های بسته شده پماد یا چربی لازم نیست زیرا هیچ بافت خام قرمز خشک و از بین نمی رود. همچنین قرار دادن پماد ویتامین E روی زخم ها برای بهبود ظاهر زخم ها هیچ ارزشی ندارد. کار نمی کند
بسیار مهم است که زخم های ناخن انگشتان را انتخاب نکنید زیرا می تواند غلظت بالایی از میکروب را حمل کند. عاقلانه است كه زخم را پس از دوش گرفتن روزانه با یك باند خشك تمیز بپوشانید تا زمانی كه ترشح شود و دیگر لمس نوك انگشتان تازه شسته شده حساس نیست. نگه داشتن بخیه ها و منگنه های پوشیده شده با یک باند تمیز باعث می شود مواد مانند لباس از بین بروند.
در نتیجه
مراقبت از زخم لازم نیست استریل ، گران و پیچیده باشد. اصول ساده ای مانند ترمیم با هدایت درد ، تمیز و چرب نگه داشتن زخم های خام با دوش روزانه و پانسمان تمیز تمام مواردی است که برای ترمیم خوب زخم ها لازم است.
[ بازدید : 97 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما :
]
